Hi!
In deze blog wil ik je vertellen waar ik, Sophie, vandaan kom. En, over waar ik vandaag de dag ‘sta’. Ik type deze blog (mijn eerste!) vanuit een caravan in Servië. Ik hoor je denken: ‘Wat? Maar je mag toch niet reizen door Corona?’ Servië, en de meeste Balkan landen, zijn open voor toeristen. De Serviërs zijn hartstikke blij dat je er bent.
Anyway, mijn locatie is niet waar ik het in deze blog over wil hebben. Maar het geeft je misschien wel een idee over de setting. Ik ben met mijn vriend een half jaar lang aan het reizen. We zijn deels op vakantie en deels aan het werk. Mijn moeder runt de webshop van mijn bedrijf, Boommade. Gedurende de reis maken mijn vriend en ik content voor het bedrijf Kip Caravans.
Ook wil ik tijdens deze reis beginnen aan een nieuw avontuur: een bedrijf opstarten waarmee ik vrouwen kan helpen met ondernemen. Als je mijn verhaal leest, snap je denk ik wel waarom ik dat zo graag wil! Ik vertel het je hieronder. Als middelbare scholier zat ik op het Gymnasium. Dat lukte me, omdat ik redelijk gedreven kan zijn. Als ik hard voor iets leerde, haalde ik de toets. Leerde ik niet, haalde ik een 1.
Het liefst zat ik niet met mijn neus in de boeken, maar ik wilde niet van school af en mijn vriendinnen missen. Mijn lievelingsvakken waren gym, tekenen en Nederlands. Niet de ideale Gymnasiast dus. 😉
Na school had ik geen idee wat ik moest gaan studeren. Uiteindelijk werd het rechten. Ook op aanraden van anderen. Ik rolde een levendig studentenleven in, en genoot met volle teugen. De studie rechten moest ook gebeuren, dus daar stak ik ook zeker tijd in. Ik vond bepaalde aspecten van de studie interessant, maar het recht was niet mijn passie, of iets waar ik echt ‘aan’ van ging.
Tijdens de master Ondernemersrecht (waarom ik die master koos, is me nog steeds een raadsel) leek het me handig om stages te gaan lopen. Bovendien deed iedereen dat, en uiteindelijk wilde ik toch ook de allerbeste baan? Dan moest ik nu beginnen met CV-building.
Ik liep stages bij grote advocatenkantoren, waar ik me altijd opgesloten voelde. Zodra ik de deur uitstapte was ik altijd zo blij! De mensen vond ik hartstikke aardig, en het “playhard” gedeelte sprak me ook aan. Maar de opdrachten zelf? En het harde werken? Mwah. 😉
Lang verhaal kort: ik werd advocaat. Omdat ik niets wist wat ik anders moest doen, en ik al zo veel tijd en moeite in de studie en stages had gestoken. Ik koos voor een kleiner kantoor in de hoop dat ik me daar meer thuis zou voelen, maar het omgekeerde gebeurde.
Ik kwam terecht op een niche-kantoor waar de advocaten gespecialiseerd waren in één gedeelte van het recht. Ik – als niet gepassioneerd persoon over het recht – had daardoor het gevoel dat er iets mis met me was. Ik móest het ook interessant vinden. Maar dat vond ik het diep in mijn hart niet.
[in een volgende blog meer!]
Lezen over waarom ik stopte als advocaat? Daar schreef ik deze blog over op Boommade.
